***

klucze

pamiętam zamknięte przede mną drzwi

jakiś wyrok

opadła kurtyna

nie było lęku to zbyt proste

banalne jak na nas

i nie było dłoni która nie podtrzymywałaby mojego ciała

tej masy bez kształtu i emocji

więc stałam tam sama jakby

we własnej ciszy głuchocie

ale

ja lubię ciszę

napawałam się widokiem twoich pleców

bezgłośnych kroków wciąż dalej i dalej aż

do zniknięcia

i jeszcze chwileczkę

jak w deszczu nierealnych kropel

łez lub innych płynów bez znaczenia

aż w końcu mocne dłonie chwyciły moje ciało

tak bardzo oddane

weźcie głowę ręce nogi

weźcie je sobie

mi trzeba tej ciszy kropelek deszczu

kluczy których zgubiłam gdzieś po drodze

wsadziłam do twojej kieszeni

Jak modlitwa

uratuj mnie jeśli możesz
nie czekaj na gwiazdkę z nieba
już wiemy że cud się nie wydarzy

zeszliśmy razem góry i morza
więc narysuj mi przyszłość
rozciągnij dywan róż lekkości bycia

uratuj mnie
pokoloruj szary chleb codzienny
nie pozwól zginąć w gąszczu ludzi bez twarzy
nie daj utonąć w Niebezpiecznym Oceanie Dzieciństwa

uratuj mnie
jeśli tylko możesz

bo możesz, prawda?

czy kochasz mnie wciąż tak samo?

nasze ręce rozmijają się w tłumie
nie patrzysz już w moje przerażone oczy
to chyba aż nadto

i niby wiem
że nie będzie jak dawniej
ale moja miłość silniejsza jest od faktów

stałam się potworem
wszystkim czego tak bardzo nienawidzisz
a obróciłam się tylko na chwilę

i niby wiem że to "koniec"
choć moja miłość jest silniejsza od tego słowa
wciąż tylko słowa