***

klucze

pamiętam zamknięte przede mną drzwi

jakiś wyrok

opadła kurtyna

nie było lęku to zbyt proste

banalne jak na nas

i nie było dłoni która nie podtrzymywałaby mojego ciała

tej masy bez kształtu i emocji

więc stałam tam sama jakby

we własnej ciszy głuchocie

ale

ja lubię ciszę

napawałam się widokiem twoich pleców

bezgłośnych kroków wciąż dalej i dalej aż

do zniknięcia

i jeszcze chwileczkę

jak w deszczu nierealnych kropel

łez lub innych płynów bez znaczenia

aż w końcu mocne dłonie chwyciły moje ciało

tak bardzo oddane

weźcie głowę ręce nogi

weźcie je sobie

mi trzeba tej ciszy kropelek deszczu

kluczy których zgubiłam gdzieś po drodze

wsadziłam do twojej kieszeni