Nie musimy udawać portów i pożegnań. Nie dla nas czułe łzy, słodko-gorzki zapach nowości. Ten lęk przed nowym zdaniem, akapitem, widoczny nawet w życiu.
My zawsze przy sobie, na dobre, na bardzo dobre chwile.
My zawsze pełni niepokoju o przeszłość, to nasz palimpsest. Pisany moją śmiercią i byciem Twoim. Tymi przecinkami, egzaltacją. Szukam tu szczęścia. Szukam w tym siebie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz